|
مناجات اميرالمومنين(منتظران ظهور)
حقانيت و اثبات اميرالمومنين و دعا براي فرج امام زمان
آفتاب دوباره ای پیداست روی دوشش ستاره ای پیداست مشک بر روی شانۀ عباس لب دریا کناره ای پیداست این طرف غیر خار در دستی وایِ من سنگ خاره ای پیداست آن طرف حنجری عطش آلود در پسِ گاهواره ای پیداست این طرف با سه شعبه های خودش روی اسبی سواره ای پیداست آه از توی گودی گودال سر دارالاماره ای پیداست اگر این نیزه ها اجازه دهند بدن پاره پاره ای پیداست ** خاک این دشت سربلند شده روی پایش اگر بلند شده کاروانی ز دور می آید آه از هر جگر بلند شده چهرۀ ماهتاب این لشگر روی دست قمر بلند شده به قد و قامت علی اکبر چشم نیزه نظربلند شده وای تیر سه شعبه ای انگار روی پاهای پر بلند شده روی زانو نشسته حرمله و روی دستی پسر بلند شده سمت هرکس حسین در نقشی گه عمو گه پدر بلند شده این خمیده سه ساله کیست مگر- -مادر از پشت در بلند شده نجمه گوید که قد قاسم من از جه رو اینقدر بلند شده روی دست تو اکبر از پا؟ نه از میان کمر بلند شده ** گل به وقت گلاب نزدیک است لحظۀ اضطراب نزدیک است لحظه ای که عمو به خود می گفت مشک بردار آب نزدیک است بی گمان بین آب و ششماهه لحظۀ انتخاب نزدیک است لحظۀ رو گرفتن ارباب از نگاه رباب نزدیک است آه خفاش های بی مقدار کشتن آفتاب نزدیک است لحظه های کشیدن دست و روسری و نقاب نزدیک است مهدی رحیمی ********************** بدون تو خوشی روز فردا را نمیخواهم نفس را، اشک را حتی دو دنیا را نمیخواهم نمیخواهم بدانم نام این صحرای غمگین چیست نمیخواهم بدانم بی تو غم ها را نمیخواهم من از طفلی پرستار تمام خانه ام اما پرستاری این طفلان تنها را نمیخواهم به جای نخل و نخلستان فقط تیر است و سر نیزه به رویت زخم ها را ردّی از پا را نمیخواهم مزن خیمه که میترسم که بی عباس برگردم نگاه دختر معصوم نو پا را نیمخواهم اگرچه خاطراتم از مدینه تلخ و خونبار است بیا برگرد شهر مادرت، کوفه دل آزار است مرا مگذار بی تو دست گیر قافله باشم اسیر زجر و خولی و سنان و حرمله باشم ببینم خیمه را با جمع طفلانش زنند آتش یتیمی را که میترسد به دامانش زنند آتش یکی زنجیر بر حلقی به قصد کُشت میپیچد یکی گیسوی طفلی را به گرد مشت میپیچد بیا برگرد شهر مادرم هرچند غمبار است که تیر حرمله دنبال چشمان علمدار است ببین اشکم ببین دردم ببین زخمم ببین آهم فراقت را نمیخواهم نمیخواهم نمیخواهم اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید ********************** دلشوره اي افتاده در جانم برادر غمگينم و سر در گريبانم برادر حس بدي دارم، عجب دشت عجيبي ست مبهوت سِحر اين بيابانم برادر يك دشت مرد اجنبي دور و برماست اينجا مزن خيمه، هراسانم برادر در كاروانت دختران بي شماري ست مي ترسم از آينده ؛ حيرانم برادر جايي براي بازي طفلان تو نيست دلواپس ِ خار مغيلانم برادر صحراي محشر پيش اين صحرا بهشت است خشكيده لبهاي غزل خوانم برادر دست دخيل خارهاي ِ دشت رفته سمت ضريح پاك ِ دامانم برادر بادي جسارت كرد و خلخالم تكان خورد تشويش دارم؛ دل پريشانم برادر آن نامه هاي بار اُشتر را نشان ده با حُر بگو در كوفه مهمانم برادر با زينبت دنيا سرِ سازش ندارد مظلومه ي معروفِ دورانم برادر از كودكي با درد ِ چشمم خو گرفتم در گريه كردن، پير كنعانم برادر وحید قاسمی ******************** زمین کربلا اینجاست زینب دیار پر بلا اینجاست زینب تحمل می کنی؟ گویم برایت فراق ما دو تا اینجاست زینب صدایی آشنا آید به گوشم که مادر قبل ما اینجاست زینب چه سرهایی شکسته بین این دشت مسیر انبیا اینجاست زینب برای خواب پنجاه سال پیشت دم تعبیر ها اینجاست زینب همان جایی که گفته امّ أیمن زمین نینوا، اینجاست زینب بزن بوسه تمام سینه ام را ضریح مصطفی اینجاست زینب همان جایی که قرآنها بیفتد به زیر دست و پا اینجاست زینب ببین نرمی زیر حنجرم را فرود نیزه ها اینجاست زینب ببین این مهره های محکمم را ذبیحاً بالقفا اینجاست زینب تمام خاک این صحرا خریدم همه سرّ خدا اینجاست زینب به مسلخ پا گذاریّ و ببینی غسیلاً بالدّماء اینجاست زینب مبادا معجر از سر وا نمایی عدوی بی حیا اینجاست زینب حنا از خون به گیسویت بگیری حجاب کبریا اینجاست زینب قاسم نعمتی ********************** دلِ من غرق تمناست بيا برگرديم عاشقي با تو چه زيباست بيا برگرديم سرزميني كه تو را عاقبت از من گيرد آري اي يار همين جاست بيا برگرديم بين هر خيمه كه رفتيم جگرم سوخت حسين همه جا ناله ي زهراست بيا برگرديم حيف از حنجر ششماهه كه تيرش بزنند حرمله روبه روي ماست بيا برگرديم مشكِ عباس اگر تير خورَد باكي نيست حيفِ آن ديده ي سقاست بيا برگرديم اينقَدَر گودي و اينقَدر سراشيبي و سنگ اين زمين غرق معماست بيا برگرديم اگر شاعر این شعر را میشناسید لطفا اطلاع دهید ********************** اینجا که آمدیم غم و غصّه پا گرفت دلشوره ای عجیب، وجود مرا گرفت حسّ غم جدایی این دشت لاله خیز بال و پرم جدا و دلم را جدا گرفت فالی زدم به مصحف پیشانی ات حسین آیات غربت تو دلم را فرا گرفت در این حسینیه که همان عرش کبریاست حق، امتحان ز قافله ی انبیا گرفت تنها دلیل بودن من! سایه ی سرم! زینب فقط به عشق برادر بقا گرفت بین خیام خیمه ی عبّاس دیدنی است شکر خدا رکاب مرا آشنا گرفت تا وقت هست حلقه ی انگشتری درآر از ترس ساربان دل زینب عزا گرفت وای از دل رباب که بیند به جای آب تیر سه پر به حنجر ششماهه جا گرفت اینجا درخت و نیزه تفاوت نمی کند هریک به سهم خویش نشان تو را گرفت تو ناله می زنی عوضش سنگ می زنند وای از دمی که دور تو را نیزه ها گرفت وای از شتاب دست پلیدی که عاقبت زیور ز گوش دخترکان بی هوا گرفت حتّی مدینه این همه زجرم نداده بود یک نیمه روز جان مرا کربلا گرفت احسان محسنی فر ********************** با احتیاط لاله ي ما را پیاده کن عباس جان، سه ساله ي ما را پیاده کن با احتیاط بار حرم را زمین گذار زانو بزن وقار حرم را زمین گذار با احتیاط تا که نیفتد ستاره ای می ترسم آنکه گیر کند گوشواره ای چشم مخدرات به سمت نگاه تو دوشیزه گان محترمه در پناه تو باحوریان رفته به زیر نقابها یک لحظه روبرو نشدند آفتابها این حوریان عزیز خدایند و بس، همین این دختران کنیز خدایند و بس، همین این دختر علی ست که بالش شکستنی است ناموس اعظم است و وقارش شکستنی است از این به بعد ماهِ حرم آفتاب باش عباس جان مراقب این با حجاب باش این دختران من که بیابان ندیده اند در عمر خویش خار مغیلان ندیده اند یک لحظه هم ز خیمه ي طفلان جدا نشو جان رباب از دم گهواره پا نشو توهستی و اهالی این خیمه راحتند در زیر سایه ات همه در استراحتند توهستی و به روز حرم شب نمی رسد چشم کسی به قامت زینب نمی رسد یک عده یوسف اند و یک عده مریم اند احساس می کنم همه دلواپس هم اند احساس می کنم که جوابم نمی دهند با آب آب گفتنم آبم نمی دهند راضی
نظرات شما عزیزان:
درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید موضوعات آخرین مطالب پيوندها
نويسندگان
|
||
 |
تبادل
لینک هوشمند
